Benim aksakallı bir dedem vardır. Yani rüyamda. Hani şu rüyalarda bilgece nasihat veren doğru yolu gösteren teselli eden ak sakallı dedeler vardır ya? Ne mutlu bana ki benim de beni seven, koruyan bir ak sakallı dedem var. İşte dün yine rüyamda o ak sakallı dedemi gördüm…
Rüyamda ak sakallı dedem beliriverdi birden . Nasıl sevindim görünce anlatamam. “İşte yine bir şeyler diyecek alim dedem,“ dedim kendi kendime sevinçle! Evvela halimi hatırımı sordu. “İyiyim siz nasılsınız?” dedim. Kusura bakma uzun zamandır görünmüyordum rüyanda bu aralar çok koşturuyorum.” dedi. “Sağlık olsun, geldiniz o yeter bana” dedim.
“Bu aralar aşkı bulamamaktan şikayetçiymişsin öyle mi?” dedi .
“Evet bir türlü mutlu ilişkilerin rengini tutturamadım” dedim.
Gülümsedi ve devam etti :“ Nereden buluyorsun böyle lafları Allah aşkına?” dedi.
Gülümsedim bende aksakallı dedemin çağıltılı gözlerine bakarak.
Sonra yine lafı aldı yine : “ Ben bir çok ırmaklarda yıkandım, bir çok aşklar tanıdım tecrübelerimle sana yardım edeceğim yarın uyandığında çok daha mutlu olacaksın, eee aksakallı dede kara gün dostudur ” dedi…
“Sizi dinliyorum biricik dedem” dedim.
“Evlat, bilirim ki senin kalbin paktır” dedi. “Bilirim ki kalbinle sıkı bir dostluğun var.” dedi. “Kalbiyle dost olanlar elbet bir gün diğer bir kalp dostuyla gönül bağı kurar” dedi.
“Ama yaz belirdi, çiçekler boy boy boyladı, tabiat tebessümle parlıyor yeryüzünde ve ben bir aşk istiyorum takatim kalmadı” dedim.
Dememle birlikte kaşlarını çattı, bilge tavrı keskinleşti ve “ yüreğini aklına devşir; aşk, sabrım kalmadı hadi çık karşıma demekle çıkmaz “ dedi…
“Haklısın biricik dedem ama nedir bu işin dermanı, imreniyorum etrafımda ilişkilerinden mutluluk savrulan aşıkları gördükçe ,ben de artık aşk ikizime kavuşmak istiyorum” dedim.
Anlıyorum böyle halvet bir yaşam buhranların habercisidir ve buhranlara ancak yaşam coşkusunu özümseyerek mani olabilirsin” dedi.
Ama ya gönül eşimi nasıl bul..” demeden sözü aldı yine:
” Bir sabret ve sözümü dinle! Şu ak sakalıma hürmet söyleyeceklerimi dinle!” dedi . Belli ki zamana ve sabırsızlığa sebat etmeyişim sinirlendirmişti alim dedemi. Dinliyorum dedim .
“Eğer yürek içtenliğiyle istiyorsan aşkı yazgın yaşamına armağan edecektir elbet! Sen yürüdüğün,gördüğün,gülümsediğin anların değerini bil yeter ki, gerisi gelecektir elbet. Ben ki bir çok ırmakta yıkandım bana inan ve güven!” dedi.
“Anlıyorum nur yüzlü nur bakışlı benim yegane aksakallı dedem” dedim.
"Şimdi gitmem lazım daha gidecek rüyalarım var yine uğrarım kaygılanma” dedi
"Rüyalarım size ardına kadar açık sizi özleyeceğim” dedim. Ve rüyamın içinde uçar gibi kayboldu..
Çalar saatimin zil sesiyle uyandım. Yüzümde engin bir gülümseme. İki elimi kafamın arkasına kavuşturdum. Bir süre tam karşımda ki duvarda asılı duran çocukluk resmime baktım. Bana doğru gülümsüyordu. Ben de ona gülümsüyordum. Kısa bir süre ben ve çocukluğum gülüştük…
Sonra yatağımdan kalktım. Hemen yazı masama oturdum ve yazmaya başladım…
Benim aksakallı bir dedem vardır. Yani rüyamda. Hani şu rüyalarda bilgece nasihat veren, doğru yolu gösteren…
şimdi onlar canlandılar mı...? ve onlara bu canı sen mi bağışladın...?:)))
YanıtlaSilkalem ve kalemden çıkan sesler arasındaki o güçlü bağ bundan daha zekice kurgulanamazdı.. diyaloglar için diyemiyorum ama kurguya bayıldım...diyaloglar daha güçlü ve çarpıcı tutulabilirdi diye düşünüyorum...buna rağmen en çok beğendiğim demeyeceğim fakat en etkilendiğim çalışman oldu diyebilirim..hatta ve hatta daha geniş boyutlu bir öykü haline bile gelebilir..
bu kalemden korkulur azizim..)))
gıpta ve gururla.....sevgiler bıraktım...dipnot..))